'De Bron'
Serie fotomontages. Servaasbron, Maastricht.
Een bron, de plek waar water uit de grond komt: bijzonder. Maar wat is er aan sommige bronnen dat hen speciale kracht wordt toegeschreven? Wat is er aan deze bron te zien, te voelen, te vermoeden? Daar begint mijn zoektocht: wat is er op deze plaats, wat is hier zo anders? Ik maak foto’s, heel veel en bekijk ze, combineer en zoek.
En dan zie ik foto's, van een kind, vol verwachting geboren - met een knik in haar leven, veranderd toekomstbeeld.
En ik vraag me af: wie is deze mens, waar is deze mens, wat is de mens?
Foto's van de mens vermengen zich met de bron. Ze gaan samenvloeien, die twee vragen. En samen vormen ze meerdere beelden van leven en verwachten, pijn en groei.
De bron: het hek wijd welkom, de bomen rond de put verzameld wachten, kijken, zien: het water bruisend borrelend uit de put stroomt golvend, niet te stuiten vloeit akkers, heuvels, wijngaard - leven. Servaas op zijn betonnen voetstuk beschut door dak en spijlen onbereikbaar hoog, kijkt , ziet, verlangt.
ik, verscholen achter bomen zoekend naar de bron van warmte licht van wat, wie kijkt daar, is daar, zoekend naar verscholen in de boom?
stil naar binnen kijkend krullend draaiend stil en toch die ruimte, heuvels, draai naar buiten
het hekwerk hard en hoog en puntig houdt alles buiten dat naar binnen wil houdt alles binnen hek en tak en huid het laat niet door schermt af en toch, ik zie
boom en mens huid en schors openend kwetsbaar aangeraakt
voorjaar bomen ontbotten, bloeien strekken omhoog in kleur en kracht en verlangen naar
Hoor de bomen bij de bron ritselende bladeren praten over wat had kunnen zijn wat kan zijn wat
de boom zo vredig krachtig raak hem aan en voel herken de bast, de huid, de bron die deze boom omringt en voedt
kaboutertje het water trekt je groeit naar het gekabbel toe hier ben je in je element geen eis of vraag maar stromend leven om in mee te gaan
Een nieuw jaar. Zon, warmte deze kastanjeknop barst van leven openvouwend kastanjegroen en voor wie kijkt de bloem
Nee, niet stil is deze bron nee, het water is niet dood nee, de muren kunnen dit niet keren niets belemmert deze stroom Kijk toch goed: dit is het leven!
Al van verre zie ik de bron al van verre kijk ik uit naar bomen in een dal de bomen en ik, wij kennen elkaar wij kijken uit naar elkaar, weten dat we er aan komen. De bomen en ik en de bron en Feest van herkenning, van zien en weerzien, van...